В института имахме един много оригинален преподавател. И на един от изпитите, който той провеждаше, се случи нещо интересно:
Дойдоха студентите, избраха си билети и седнаха да пишат отговорите върху тях. В това време преподавателят седеше и почукваше с химикалка по бюрото си.
Изведнъж един студент скочи, излетя към него и си подаде студентската книжка. Професорът му писа „отличен“, а студентът радостно си тръгна от аудиторията. Всички в шок…
След няколко минути отново се чу почукване с химикалката по бюрото. Втори студент се завтече към преподавателя и получи „много добър“.
Тогава, без да се замисля нито секунда, след тях към преподавателя отиде трети студент, подаде студентската си книжка и погледна професора, очаквайки кога в книжката ще се появи заветното „добър“.
Но чудото не се случи. Студентът чу само:
– Какво? Готов ли сте? Тогава отговорете, моля, на първия въпрос.
Както се оказа впоследствие, с химикалката си преподавателят е отмервал по Морзовата азбука: „Който иска шестица – да дойде“, после телеграфирал за „петица“, а за „четворка“ така и не станало дума.